برزنت ها معمولاً در کاربردهای مختلف برای محافظت در برابر عناصر به ویژه در برابر اثرات مضر اشعه ماوراء بنفش و آب استفاده می شوند. این خواص از طریق ترکیبی از انتخاب مواد، فرآیندهای ساخت و درمان های شیمیایی به دست می آیند.
برای دستیابی به مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش،
برزنت های مقاوم در برابر اشعه ماوراء بنفش معمولاً از موادی ساخته می شوند که مقاومت ذاتی در برابر اشعه ماوراء بنفش دارند، مانند پلی اتیلن (PE) یا پلی وینیل کلراید (PVC). این مواد در مقایسه با سایر مواد مانند بوم یا نایلون که بیشتر در معرض آسیب اشعه ماوراء بنفش هستند، به طور طبیعی در برابر اثرات مخرب نور خورشید مقاوم‌تر هستند.
علاوه بر انتخاب مواد، فرآیندهای تولید نقش مهمی در افزایش مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش برزنت دارند. در طول تولید ورقه‌های برزنتی، افزودنی‌ها و تثبیت‌کننده‌های خاصی را می‌توان در ماتریس پلیمری گنجاند تا اشعه UV را مسدود یا جذب کند. این افزودنی ها به عنوان مانع عمل می کنند و از مواد در برابر اثرات مضر اشعه ماوراء بنفش محافظت می کنند. برخی از تثبیت کننده های رایج UV مورد استفاده در برزنت ها شامل تثبیت کننده های نور آمین مانع (HALS) و مشتقات بنزوفنون هستند.
علاوه بر این، تکنیک‌های ساخت خاصی برای اطمینان از توزیع یکنواخت تثبیت‌کننده‌های UV در مواد برزنتی استفاده می‌شود. این کمک می کند تا حفاظتی ثابت در کل ورق برزنتی ایجاد شود. فرآیند تولید همچنین شامل اعمال لایه‌ها یا پوشش‌های مختلف روی برزنت است که مقاومت آن را در برابر اشعه ماوراء بنفش افزایش می‌دهد.
جدا از مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش، برزنت ها باید دارای خواص ضد آب باشند تا به طور موثر در برابر نفوذ آب محافظت کنند. این قابلیت ضد آب از طریق ترکیبی از خواص مواد و درمان های اضافی به دست می آید. پلی اتیلن و پی وی سی، مواد متداول مورد استفاده در برزنت ها، ذاتاً آب را تا حدی دفع می کنند، اما درمان های اضافی اغلب برای افزایش قابلیت ضد آب بودن آن ها ضروری است.
در طول فرآیند تولید، برزنت‌ها می‌توانند تحت درمان‌های مختلفی قرار بگیرند تا مقاومت خود را در برابر آب افزایش دهند. یکی از درمان های رایج شامل استفاده از یک پوشش دافع آب بر روی سطح برزنت است. این پوشش به عنوان یک مانع عمل می کند و از نفوذ آب به مواد جلوگیری می کند و محتویات زیر را خشک نگه می دارد.
یکی دیگر از جنبه های حیاتی اطمینان از خواص ضد آب، انتخاب بافت یا پارچه مناسب است. برزنت‌ها معمولاً با استفاده از یک بافت محکم یا یک ساختار چند لایه ساخته می‌شوند که در آن چندین لایه از مواد به هم متصل می‌شوند. این سازه‌ها به ایجاد ساختاری متراکم و محکم کمک می‌کنند که شکاف‌ها یا منافذی را که می‌تواند از طریق آن آب نفوذ کند، به حداقل می‌رساند.
علاوه بر این، ساخت درز در برزنت ها نقش حیاتی در حفظ یکپارچگی ضد آب دارد. سازندگان از تکنیک های مختلفی مانند آب بندی حرارتی یا دوخت با نخ های ضد آب استفاده می کنند تا اطمینان حاصل کنند که درزها ضد آب و مقاوم در برابر نشتی هستند.
برای تقویت بیشتر خواص ضد آب برزنت ها، می توان از درمان های شیمیایی اضافی استفاده کرد. به عنوان مثال، برزنت‌ها را می‌توان با اسپری‌های دافع آب یا پوشش‌هایی که به مواد نفوذ می‌کنند و یک لایه ضد آب اضافی ایجاد می‌کنند، درمان کرد. این درمان‌ها می‌توانند به ایجاد یک سطح آبگریز کمک کنند و باعث شوند که قطرات آب به جای جذب شدن، برزنت را دانه‌بندی کرده و از روی آن بغلتد.
دستیابی به مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش و خواص ضد آب در برزنت ها مستلزم انتخاب دقیق مواد، فرآیندهای تولید موثر و درمان های شیمیایی مناسب است. برزنت ها با استفاده از مواد مقاوم در برابر اشعه ماوراء بنفش، تثبیت کننده های اشعه ماوراء بنفش، استفاده از پارچه های متراکم و استفاده از پوشش های ضد آب، می توانند محافظت مطمئنی در برابر اثرات مخرب اشعه ماوراء بنفش و آب ایجاد کنند.3
